کابل فیبر نوری

فیبر نوری یا تار نوری رشتهٔ باریک و بلندی از یک مادّهٔ شفاف مثل شیشه یا پلاستیک است که می‌تواند نوری را که از یک سرش به آن وارد شده، از سر دیگر خارج کند. فیبر نوری داری پهنای باند بسیار بالاتر از کابل‌های معمولی می‌باشد، با فیبر نوری می‌توان داده‌های تصویر، صوت و داده‌های دیگر را به راحتی با پهنای باند بالا تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و بالاتر انتقال داد.^[۱] امروزه مخابرات فیبر نوری، به دلیل پهنای باند وسیعتر در مقایسه با کابلهای مسی، و تاخیر کمتر در مقایسه با مخابرات ماهواره ای از مهمترین ابزار انتقال اطلاعات محسوب می‌شود.

انواع کابل‌های فیبر نوری و تفاوت‌های آن‌ها با یکدیگر

کابل‌های فیبر نوری مطابق با استاندارد به دو دسته تک‌حالته (Single mode) و چندحالته (Multi mode) تقسیم بندی می‌شوند.
دسته اول کابل‌هایی هستند که نور را بصورت مستقیم و بدون شکست عبور می‌دهند. منبع نوری این دسته از کابل‌ها لیزر می‌باشد و شدت نور بالایی دارند. همچنین قطر هسته این کابل‌ها بسیار کم و برابر 9 میکرومتر (µm) است.
دسته دوم کابل‌های فیبر نوری چند حالته (Multi mode) هستند که قطر هسته آنها در مقایسه با کابل‌های فیبر نوری تک حالته بسیار بزرگتر و برابر با 50 یا 62.5 (الي ١٠٠) میکرو متر هستند. منبع نوری این کابل‌ها LED ها هستند و نور را در پرتوهای متعدد با طول موج‌های مختلفی منتشر می‌کنند که این پرتوها بسته به نوع کابل، شکل انتشارهای مختلفی را در طول کابل دارند.